Architektura sakralna
Bazylika Mniejsza pw. św. Anny w Lubartowie – Historia parafii i kościoła św. Anny w Lubartowie jest długa i zasłużyła na odrębną publikację. Nim jednak turysta odwiedzi lubartowską bazylikę powinien wiedzieć, że pierwsza udokumentowana wzmianka o istnieniu kościoła w Lubartowie pochodzi z roku 1549. Wówczas to Piotr Firlej postawił drewnianą świątynię pod wezwaniem Piotra i Pawła. Po ośmiu latach, kolejny właściciel miasta - Jan Firlej przekazał kościół kalwinom. Niemal 40 lat minęło nim świątynia stała się ponownie katolicka, co było zasługą Elżbiety Kazimierskiej. Pierwszy kościół pod wezwaniem św. Anny wybudował Samuel Ratkowski. Niestety, jak w wielu podobnych przypadkach świątynia spłonęła w 1630 roku. Została odbudowana dopiero dwadzieścia lat później, dzięki staraniom proboszcza Stefana Mosińskiego. Była ta ostatnia drewniana świątynia w tym miejscu. Kościół wybudowany w latach 1733 – 1738 według projektu Pawła Antoniego Fontany rozpoczął nową historię lubartowskiej fary. Jej fundatorem był Paweł Karol Sanguszko. Dwu wieżowa fara ma elewację bogatą w pilastry i gzymsy. Wykonany z czarnego marmuru portal wejściowy wsparty jest na dwóch kolumnach. W środku świątyni zachwycają zdobienia, obrazy i gra świateł, stworzona przez imponujące witraże. W prawej nawie znajduje się epitafium z sercami fundatora (Pawła K. Sanguszki) i jego żony - Barbary z Duninów Sanguszkowej. Wnętrze bazyliki jak przystało na świątynie barokową, jest bogato zdobione. Sklepienie tworzą freski wykonane prawdopodobnie przez Jana Włocha i Mejera. A ołtarz główny obrazy przedstawiające patronkę lubartowskiej świątyni. Przy kościele znajduje się dzwonnica z połowy XVIII wieku oraz zabytkowa plebania.
Kościół pw. św. Wawrzyńca w Lubartowie z zakonem oo. Kapucynów - Powstanie klasztoru oo. Kapucynów w Lubartowie datuje się na lata 1737 – 1741. Zgodnie z regułami Kapucynów świątynia jest prosta i oszczędna w dekoracjach. Jedyną ozdobą kościoła są osiemnastowieczne płótna pędzla Szymona Czechowicza. Na ołtarzu głównym znajduje się obraz „Męczeństwo św. Wawrzyńca”. Przy kościele znajduje się klasztor otoczony murem obronnym i piękne ogrody.
Kościół pw. Przemienienia Pańskiego w Firleju - Jedyny drewniany kościół w Powiecie Lubartowskim. Powstał w 1880 roku. Ołtarz w stylu rokoko został później uzupełniony o obraz „Przemienienie Pańskie”. W świątyni przechowywany jest ołtarz polowy I Pułku Ułanów z dywizji gen. Chrzanowskiego, który 9 maja 1831 r. odniósł zwycięstwo w bitwie pod Firlejem z wojskami rosyjskimi.
Kościół pw. św. Piotr i Pawła w Kamionce - Powstanie świątyni datuje się na koniec XV lub początek XVI wieku. To najstarszy kościół w Powiecie Lubartowskim. Na przełomie stuleci świątynia była rozbudowywana. Obok kościoła znajduje się dzwonnica murowana, barokowo-klasycystyczna z 1781 r. W 1858 r. na cmentarzu wzniesiona została grobowa rotunda Weyssenhoffów.
Kościół parafialny pw. Wniebowzięcia NMP w Kocku - Świątynia wybudowana w latach 1778 -1782 według projektu Szymona Bogumiła Zuga. To pierwszy w Polsce budynek z portykiem kolumnowym w elewacji. Front kościoła zwrócony jest ku rynkowi, a po jego obu stronach znajdują się dwie, autentyczne dzwonnice. Świątynia w Kocku zapoczątkowała typ budowli opartej na planie prostokąta i mającej portyk kolumnowy w elewacji. Po II wojnie światowej dokonano swobodnej rekonstrukcji świątyni. Oryginalne pozostały dzwonnice, zbudowane na planie kwadratu z okrągłymi oknami.
Kościół parafialny pw. Niepokalanego Poczęcia NMP w Ostrowie Lubelskim –Świątynia jest kolejnym przykładem architektury barokowej. Kościół został wzniesiony w 1755 roku, według projektu prawdopodobnie Pawła Antoniego Fontany. Przy świątyni znajduje się brama – dzwonnica, prawdopodobnie pięć lat później. Na uwagę zasługuje również ogrodzenie z bramkami i kapliczkami z drugiej połowy XVIII wieku. Sam kościół wybudowany na rzucie krzyża łacińskiego, z dwiema strzelistymi wieżami.
Ciekawe miejsca
Rabinówka w Kocku – Jeden z najbardziej charakterystycznych budynków w powiecie. Od 1924 roku aż do wybuchu II Wojny Światowej rabinem w Kocku był Józef Morgensztern, twórca tzw. chasydyzmu kockiego. Za jego czasów do Kocka zjeżdżały pielgrzymki społeczności żydowskiej z całego świata. Zginął 9 września 1939 roku w trakcie bombardowania. Dom cadyków znajduje się u zbiegu ulic Wojska Polskiego i Polnej.
Mogiła Berka Joselewicza w Białobrzegach – Berek Joselewicz był pułkownikiem wojska polskiego o pochodzeniu żydowskim. Zginął w 1809 roku w bitwie z Austriakami pod Kockiem. Na jego cześć usypano kopiec i postawiono tablicę pamiątkową.
Cmentarz żydowski w Kocku – Najważniejszym obiektem na kirkucie jest ohel, w którym pochowani są: Menachem Mendel z Kocka, Beniamin Morgenstern, Dawid Morgenstern, Jakub Jozue Morgenstern i Dow Zeew kohen Rappaport.
Groby Powstańców w Sobolewie – w gminie Firlej na cmentarzu w Sobolewie znajdują się groby powstańców styczniowych poległych w bitwie z Rosjanami w 1863 r.
Cmentarz osadników niemieckich – cmentarz z przełomu XIX i XX wieku znajduje się w miejscowości Trójnia w gminie Lubartów.
Cmentarz prawosławny w Kolechowicach - zespół cmentarza prawosławnego z II połowy XIX wieku wraz z kaplicą cmentarną można zobaczyć w Kolechowicach w gminie Ostrów Lubelski.
Chałupa w Rudce Kijańskiej (gmina Ostrów Lubelski) – w miejscu tym odbyło się pierwsze w kraju posiedzenie Wojewódzkiej Rady Narodowej w dniu 18 lutego 1944 r. Wydarzenie to upamiętniono na ścianie frontowej chałupy. Chałupa pochodzi z pierwszej połowy XX wieku, została zbudowana z konstrukcji węgłowej z dachem dwuspadowym.
