22 stycznia, z okazji 162 rocznicy wybuchu Powstania Styczniowego, na cmentarzu parafialnym w Lubartowie przedstawiciele trzech samorządów złożyli kwiaty i zapalili znicze pod Pomnikiem Bohaterów poległych w walce o niepodległość w latach 1831 i 1863, a także pod Pomnikiem powstańców z 1863 roku z oddziałów Lewandowskiego i Bogdanowicza.
W wydarzeniu uczestniczyli starosta lubartowski Jan Sławecki, wójt gminy Lubartów Jarosław Budka, zastępca wójta Krzysztof Dudziński, burmistrz Lubartowa Krzysztof Paśnik oraz sekretarz miasta Dorota Golak.
Przypominamy, że Lubartów był jednym z pierwszych miast w Królestwie Polskim, w którym rozpoczęto działania zbrojne. To tu miała nastąpić koncentracja oddziałów powstańczych i już w nocy z 22 na 23 stycznia 1863 roku stoczona została bitwa, która przeszła do historii jako - Bitwa pod Lubartowem.
Powstanie Styczniowe rozpoczęło się 22 stycznia 1863 r. w Królestwie Polskim i 1 lutego 1863 r. na Litwie. Było to największe polskie powstanie narodowe przeciwko carskiej Rosji. Ogłoszone manifestem wydanym w Warszawie w dniu 22 stycznia 1863 r. przez Tymczasowy Rząd Narodowy. Jego wybuch podyktowany był narastającym terrorem rosyjskiego okupanta, brakiem reform, a także dążeniem do odzyskania niepodległości przez patriotyczną część społeczeństwa polskiego. Natomiast bezpośrednią przyczyną Powstania była tzw. Branka, czyli niespodziewany pobór do wojska rosyjskiego (imienna, obejmująca 12 tys. osób, podejrzanych o przynależność do organizacji patriotycznych). Wybuch Powstania udaremnił te plany. Powstanie od początku miało charakter wojny partyzanckiej, w której stoczono ok. 1200 bitew i potyczek.
Bitwa pod Lubartowem była jedną z pierwszych potyczek Powstania Styczniowego. Powstańcy planowali zaatakować rosyjski garnizon w Lubartowie oraz stacjonujący w niedaleko położonej wsi Skrobów oddział artylerii.
